Reis naar Daytona Beach

Na de vele geweldige berichten vanuit NL over hoe het ging, heb ik besloten om toch maar een soort van blog bij te houden. Ik zal proberen deze elke week te updaten, maar ik beloof nix. Alvast excuses voor de typfouten en brabantse dialect, maar het hoeft geen hoogstaand verslag te worden dus da moette breed zien.

Voor de eerste keer in mijn leven was ik ergens op tijd en zodoende moest ik een uur wachten op het vliegtuig in Newark Airport (New York) dat mij naar Orlando zou brengen. Daardoor besloot ik maar een samenvatting op te schrijven van al mijn ervaringen tot nu toe.

Gisterenmiddag (zondag) zijn al mijn maten nog bij ons thuis geweest om te vieren dat ze 4 maanden van mij af zijn. Mooi een pilske gevat en wa zitte ouwehoere, zoals het hoort. Toen iedereen rond 20.00 vertrokken was hebben we snel nog ff wa spullen ingepakt en hierna ben ik snel mn kurf ingegaan want om 03.00 ging de wekker alweer.
Na een goede (maar korte) nachtrust hebben ons pap en mam me naar het vliegveld gebracht. Ingecheckt en alles, afscheid genomen, ge wit t wel.. Maar toen stond ik er alleen voor. Voor het eerst in mijn leven had ik niemand bekends om me heen en zou ik het allemaal in mn eentje moeten klaren. Dit ging gelukkig allemaal vrij voorspoedig. Zonder problemen kwam ik het vliegtuig in dat me 8,5 uur later in New York zou droppen. In dit vliegtuig heb ik voornamelijk geslapen. Uitgerust van de drukke periode die achter me lag. Tijdens de vlucht kregen we een lunch die opzich wel binnen te houden was, maar een uur voordat we gingen landen kreeg ik mijn eerste ervaring met de Amerikaanse cultuur: De Snack. We kregen een plakkerig broodje kaas met een bietje kip voorgeschoteld samen met een zak chips en chocolade cake. Genoeg calorieën voor de hele dag dus en als ik ergens toen geen behoefte aan had was het van die vetzige rommel, maarja toch maar gewoon opgegeten.
Voordat we in NY landde zag ik vanuit het vliegtuig allemaal witte vlakken op de aarde. Ik vroeg aan mijn oosters buurmeisje wat dit was en dit bleek sneeuw te zijn. Mijn eerste gedachte: “Ja verdomme, ik ga hier geen hele dag vliegen om in te sneeuw te spelen terwijl het in Nederland 20 graden is”. Maar gelukkig wist ze me te vertellen dat het in Florida prima vertoeven was. Ik blij, zij balen, want zij moest in NY zijn.
Geland in NY zetten de fastfood mania zich meteen door. In de aankomsthal wordt je onmiddellijk ontvangen door een walm van Burger King/MacDonalds/KFC en weet ik veel wa ze hier nog allemaal meer hebben. Nu begon ik ook te snappen waarom de mensen die op het vliegveld werkten allemaal zo vet waren. Niet perse omdat ze elke dag in die tenten aten, maar ik denk dat je alleen van het inademen van die lucht alleen al een kilotje aankomt. Van alle mensen die hier iets te eten in zijn hand hebben komt het voor 80% denk ik wel van de vetslet.

Maar goed, ieder zijn ding. Ik in mijn vliegtuig naar Orlando gestapt en 3 uur later arriveerde we Sunny State Florida. Na mijn koffer opgehaald te hebben, ben ik snel naar de parkeerplaats gelopen vanwaar ik met een busje naar Daytona Beach gebracht zou worden. Onderweg heb ik met een oud vrouwke genaamd Margreth zitten buurten en zitten genieten van het landschap. Ik werd gedropt op de Campus van de school, waar mijn begeleider me op zou komen halen. Na 10 minuten wachten kwam er een klein turkje inclusief sik uit de auto gestapt; mijn begeleider. Ik had zijn foto al eens opgezocht op het internet dus herkende ik hem meteen. Hij bracht me naar mijn appartement op het ‘Chanute Complex’ van de Embry-Riddle Aeronautical University. Een hele mond vol, maar daar was het dus. Hier wachtte een Indiaas meisje genaamd May ons op. Zij liet me het appartement zien en gaf me de sleutel. Ik merkte op dat ik wel WiFi wilde hebben en ze belde aan bij mijn 150 kg zware Koreaanse buurman en vroeg of ik op zijn netwerk zou mogen. Dit mocht en tot op de dag van vandaag zit ik nog steeds op dit netwerk. Ik sprak met mijn begeleider af om hem de volgende morgen te ontmoeten op school en weg was iedereen. Het zat erop, ik was veilig aangekomen in Daytona en kon nu mijn bezorgde ouders gaan bellen dat ik veilig aangekomen was..